زیور، مادری که قربانی اسیدپاشی شد
یافتن ضامن برای وام، دغدغه قربانی اسیدپاشی

هجدهم تیرماه سال 90 دنیا برای «زیور» تمام شد. قرار بود یک هفته دیگر عروسی دخترش «یثری» با چه سور و ساتی در سرابله برگزار شود. اما انگار دنیا تقدیر دیگری رقم زد و جسد سوخته‌ «یثری» روی دست مردمان شهر تا قبرستان همراهی شد. «زیور» دقیقا یادش هست که چه اتفاقی افتاده اما می‌گوید

این روزها تنها هدفش سر و سامان دادن به زندگی دو پسر نوجوانش است که از غم مرگ خواهرشان و سوختگی و نابیناشدن مادرشان به شدت حساس شده‌اند. او با چنان روحیه‌ای صحبت می‌کند که تصور هم نمی‌شود در آتش حسادت و کینه خانواده شوهرش سوخته و حتی دخترش نیز جانباخته است و تنها قصاص را مرهمی بر دردهایش می‌داند.

زیور پروین در گفت‌وگو با ایسنا ، در تشریح جزئیات شب حادثه، گفت: پس از فوت همسرم، من و فرزندانم (یک دختر و دو پسر) در خانه‌ای زندگی می‌کردیم که در طبقه فوقانی آن برادرشوهرم زندگی می‌کرد و به دلیل اذیت‌ها و تهدیدات گاه به گاه آنان، در صدد جابجایی برآمدیم و سرانجام آنان کینه و نارضایتی خود از ما را در عروسی «یثری» نشان دادند؛ به گونه‌ای که مخالف این ازدواج بوده و حتی یک روز قبل از وقوع این حادثه گفتند که مخالف این ازدواج هستند.

وی با بیان اینکه شب حادثه به اصرار دو عموی بچه‌ها (اسفندیار و یادگار)، دو پسرم به نام‌های «محمد» و «مهدی» جدا از من و «یثری» خوابیدند، گفت: نیمه‌های شب بود که متوجه حضور افرادی در میان کارتن‌های اثاثیه شدم، اما بی‌اعتنا خوابیده و نیمه‌های شب بود که متوجه حضور دو نفر در بالای سر خود شدم. اما دیگر کار از کار گذشته بود و آنها کینه خود را با چهار لیتر اسید به ما ثابت کردند.

این قربانی اسیدپاشی با اشاره به مرگ دخترش «یثری» بر اثر شدت جراحات وارده و سوختگی ناشی از اسید، گفت: این روزها آنقدر نابینایی و فقر به من فشار می‌آورد که گاهی تمامی احساسات مادرانه‌ام را کنار گذاشته و خدا را شکر می‌کنم که «یثری» نیست.

چرا که معتقدم خدا او را دوست داشت تا شاهد این همه رنج و زحمت نباشم. با وجود آن که در تمام مدت دلم برای او تنگ می‌شود و یاد حرف‌های شب آخرش می‌افتم، اما خوب شد که مُرد و این همه سختی را نکشید.

زیور می‌گوید: پرونده قصاص برادر شوهرش تنها معطل نظریه پزشکی قانونی است و اگر این اتفاق بیفتد، سرانجام پس از حدود سه سال می‌تواند مرهمی برای چشم‌های نابینایش که قربانی اسیدپاشی مردی کینه‌توز شده، پیدا کند.

او با انتقاد به بی‌توجهی مسئولان به وضعیت جسمانی‌اش، می‌گوید که مگر چند مورد اسیدپاشی در کشور رخ می‌دهد که مسئولان نمی‌خواهند هزینه‌های درمانی آن را متقبل شوند و این در حالی است که من یک بار تا مجلس شورای اسلامی رفته و می‌خواستم تا با دیدن رییس‌ مجلس او را در جریان مشکلات زندگی‌ام بگذارم، اما هیچ اتفاقی نیفتاد.

این قربانی اسیدپاشی با اشاره به هزینه‌های سرسام‌آور معالجه‌اش می‌گوید: من با مادر پیرم زندگی می‌کنم، اما این هزینه‌های سنگین معالجه و تامین معاش دو پسر نوجوان باعث شده است که شرمنده مادرم نیز باشم.

وی با بیان اینکه در هر بار عمل جراحی، میلیون‌ها تومان هزینه صرف می‌شود، گفت: با این حال اگر امیدی به بهبودی داشتم، دلم نمی‌سوخت. اما پزشکان از من قطع امید هم نکردند و امیدوارم مردم یا دولت به من در ادامه راه درمان کمک کنند.

این قربانی اسیدپاشی با بیان اینکه حدود سه سال از این اتفاق می‌گذرد، اما اتفاق خاصی در مورد پرونده‌اش رخ نداده است، گفت: فکر می‌کردم با مرگ دخترم بر اثر اسیدپاشی و تشکیل پرونده جدیدی تحت عنوان "قتل"، روند رسیدگی سریع‌تر شود؛ اما انگار کسی برایش مهم نیست که چه بلایی بر سر یک خانواده آمده است.

وی با اشاره به تهدیدات خانواده همسرش مدعی‌ شد: «لیلا» همسر «یادگار» که طراح اصلی این نقشه بود، با قرار وثیقه آزاد است و این در حالی است که چند روز پیش به منزل دامادم مراجعه و به او گفته است که «زیور» به چه حقی پرونده را پیگیری می‌کند. شما بگویید واقعا من به چه حقی نباید این پرونده را پیگیری کنم.

این قربانی اسیدپاشی می‌گوید هنگامی که تنم سالم بود، لحظه‌ای تهدیدهای آنان رهایم نمی‌کرد، حالا که بیمارم، بارها تهدید کرده‌اند که به دلیل نابینایی، صلاحیت نگهداری دو پسرم را ندارم و آنها را از من خواهند گرفت.

زیور می‌گوید: تعیین حقوق ثابت می‌تواند تنها درد کمی از ما را تسکین دهد، نه اینکه آقای احمدی‌نژاد یک میلیون تومان کمک بلاعوض کند و پایین برگه تقاضای من با وام چهار میلیونی موافقت کند و این در حالی باشد که باید دو ضامن به بانک معرفی کنم و جای سئوال است، من ضامن از کجا باید بیاورم؟

به گزارش ایسنا، زیور این روزها به نبود دخترش که هیچ، به نبود دلخوشی در زندگی‌اش عادت کرده است. این روزها چهره زیور که روزگاری برای زیبایی نیازی به زیور نداشت، به مانند شمع آب شده، مچاله است اما آن‌گونه که خود می‌گوید، اسید این بلا را بر سرش نیاورد، بلکه تهدید و زخم‌زبان است که آبش کرده است.

در حالی زیور این روزها پس از گذشت حدود سه سال به انتظار قصاص عاملان این جنایت است که برای ادامه زندگی و تامین هزینه‌های درمان، نگران است.

/ایسنا

انتقام‌جویی پزشک از پرستار

به گزارش همشهری، این پرونده با شکایت پرستار جوان در پلیس فتای استان فارس به جریان افتاد. زن جوان به مأموران گفت: یکی از پزشکان بیمارستانی که در آنجا کار می‌کنم، مدتی قبل از من خواست که از شوهرم جدا شوم و با او ازدواج کنم.

من به او جواب رد دادم اما او دست‌بردار نبود و مدام تهدیدم می‌کرد. حتی با استفاده از نفوذی که در بیمارستان داشت، باعث شد که کار من تغییر کند و به جای دیگری منتقل شوم اما باز‌هم دست بردار نبود.

زن جوان ادامه داد: این مرد حالا مرا در بیمارستان متهم کرده که با ارسال پیامک وایمیل او را تهدید و برایش مزاحمت ایجاد کرده‌ام و همین کارش باعث شده که آبرویم در محل کارم برود.با شکایت زن جوان، تیمی از کارشناسان وارد عمل شدند و شماره موبایل و ایمیل‌های شاکی و پزشک جوان هر دو بررسی و در نامه‌ای از شرکت مخابرات استعلام گرفته شد.

در پاسخ به استعلام صورت گرفته از شرکت مخابرات مشخص شد که حرف‌های زن جوان صحت دارد و او هیچ‌گونه پیامی با موضوع تهدید یا مورد مشابه دیگری برای پزشک جوان نفرستاده است.

رئیس پلیس فتای استان فارس با بیان این خبر گفت: در ادامه پرونده با گزارش کامل پلیس در اختیار مرجع قضایی قرار گرفت تا درخصوص پزشک جوان تصمیم‌گیری شود.
/ همشهری

از پیام تسلیت دیرهنگام وزیر تا رئیسی که اتاقش را ترک نکرده است؛
التهاب در پردیس دانشگاه تهران با مرگ دردناک دانشجوی ارشد

التهاب در پردیس دانشگاه تهران با مرگ دردناک دانشجوی سنندجیبه رغم آنکه چند روز از این رویداد می‌گذرد، هنوز خبری از پیام تسلیت رئیس دانشگاه تهران نیست؛ کسی که درست یا غلط، کمبود بودجه دانشگاه و تعمییر نشدن تجهیزاتی که جان دانشجوی تحصیلات تکمیلی را گرفت، به او نسبت می‌دهند و سکوت او را موید این امر می‌خوانند.

به گزارش «تابناک»، ساعات پایانی چهارشنبه گذشته، هنگامی که بارش باران پاییزی تمرکز را از همه عابران ربوده بود، «کوروش صوفیه» دانشجوی کارشناسی ارشد پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران (واقع در کرج) در حال رفتن به خوابگاه،

بر اثر برق گرفتگی ناشی از نقص در سیستم روشنایی محوطه، جان به جان آفرین تسلیم کرد؛ رویدادی تلخ که به گفته دانشجویان ساکن خوابگاه، ناشی از فرسودگی تاسیسات این خوابگاه و بی توجهی مسئولان به این مشکل بوده و موجی از اعتراض را در روزهای به همراه داشته است.
 
مفتول‌های فلزی بسته شده میان تیرهای روشنایی در شب حادثه برقی کشنده به پیکر دانشجوی مرحوم منتقل کردند؛ برقی که نشات گرفته از نقص سیستم برق رسانی به این تیرهاست

این اتفاق تلخ از این رو مورد اعتراض دانشجویان واقع شد که بسیاری از دانشجوی پسر ساکن این خوابگاه، به ویژه آنهایی که ساکن بلوک‌های قدیمی‌تر هستند، معتقدند همه مسئولان دانشگاه بر مشکلات تاسیسات خوابگاهی واقف بوده و با علم به این مشکلات، اقدامی صورت نمی‌دهند و این بی توجهی تا آنجا ادامه یافته که پس از بروز چنین رویدادی، کسانی از طرف اورژانس دانشگاه به محل اعزام می‌شوند که به گفته شاهداننه تخصص داشته‌اند و نه توانایی اقدامی.

پیرو این اتفاق، دانشجویان معترض ابتدا کلاس های آخرین روز هفته گذشته را به تعطیلی کشاندند و پس از آن، امروز نیز در اتفاقی مشابه، تعطیلی کلاس ها با تحصن جمعی از دانشجویان در محوطه دانشگاه گره خورد اما اگر فکر می‌کنید این اعتراضات کوچکترین واکنش اصلاحی در دانشگاه به همراه داشته است، سخت در اشتباهید!

مفتول‌های فلزی بسته شده میان تیرهای روشنایی در شب حادثه برقی کشنده به پیکر دانشجوی مرحوم منتقل کردند؛ برقی که نشات گرفته از نقص سیستم برق رسانی به این تیرهاست

یکی از دانشجویان دکترای این دانشگاه (که نام وی «تابناک» محفوظ است) در این باره به خبرنگار «تابناک» می‌گوید: پردیس کشاورزی دانشگاه تهران در حقیقت یکی از قدیمی‌ترین بخش‌های این دانشگاه است

که برخی تاسیسات آن گاه هفتاد سال و بیشتر قدمت دارند که همین قدمت و فرسودگی طلب می‌کرده تا تعمیر و نگهداری و کنترل شدیدتری صورت بگیرد که متاسفانه این گونه نشده است. بارها برق گرفتگی خفیف دانشجویان بر اثر اتصال تیرهای روشنایی، با اعتراض ایشان به مسئولان همراه شده بود ولی متاسفانه بی توجهی به بدیهی‌ترین موارد ایمنی سرانجام موجب جان باختن یکی از دانشجویان شد.

او می‌افزاید: از ابتدای سال تحصیلی، برای هر مشکلی که به مسئولان مراجعه می‌کنیم، با پاسخ «بودجه نداریم» مواجه می‌شویم و کار به جایی رسیده که نه تنها پول مواد آزمایشی و تدارک پایان نامه دانشجویان تحصیلات تکمیلی معوق شده و غذای پنج‌شنبه‌های خوابگاه به دلیل نبود بودجه لغو می‌شود،

بلکه حتی خرجکردهای معمولی مانند دستگیره در اتاق نیز پرداخت نمی‌شود با چنین شرایطی معلوم است که خرابی‌ها تشدید شده و یکجا خودش را نشان دهد؛ حالا هم برق آن تیر را قطع کرده‌اند و سیم ها را چسب برق پیچیده‌اند و تمام واکنش مسئولان به جان باختن یک دانشجو بر اثر نقص سیستم برق رسانی همین شده است و بس!

 

 
این دانشجوی تحصیلات تکمیلی در ادامه با گلایه از عملکرد مسئولان دانشگاه، می‌گوید: آنچه برای دانشجویان پردیس دانشگاه تهران دردناک تر از همه مسائل است، نه این رویداد تلخ است که می‌تواند تا حدودی حادثه به شمار آید و نه توقع رفع مشکلات چندین ساله در یکی دو روز است، بلکه این است که حادثه چهارشنبه شب روی داده و تنها واکنش مسئولان دانشگاه تهران نسبت به آن، تسلیتی بوده که جمعه شب روی خروجی سایت دانشگاه قرار گرفته و دکتر رهبر نه تنها سری به اینجا نزده، بلکه به عنوان رئیس دانشگاه تهران حتی زحمت صدور پیام تسلیت را هم به خود نداده است.

او می‌افزاید: این در حالی است که بیش از چهار هزار دانشجو که شاید بیش از شصت درصدشان دانشجوی تحصیلات تکمیلی محسوب می‌شوند، در این واحد قدیمی و پر سابقه دانشگاه تهران مشغول به تحصیل هستند و سهم به سزایی از مقالات علمی تولید شده در دانشگاه تهران را تولید می‌کنند

ولی نه تنها شاهد تبعیض میان خود و دانشجویان دانشکده‌های واقع در تهران و یا پردیس مرکزی دانشگاه تهران هستند، بلکه با برخوردهایی مواجه می‌شوند که گویی بر سر نخواستن‌شان دعواست؛ پردیس کشاورزی و منابع طبیعی نه جز استان تهران است و نه جز استان البرز و حتی بوده که با فروش زمین‌های تحقیقاتی، منبع درآمدزایی دانشگاه مرکز هم بوده است.

اگر به گلایه‌های این دانشجو که سالهاست ساکن یکی از خوابگاه های چند هزار نفری این دانشگاه است توجه کرده و به یاد بیاوریم که بر اساس قانون، هزینه اقامت ایشان در خوابگاه محاسبه شده و می‌بایست در آینده، مسترد شود، درد دل دانشجویان این پردیس بیشتر محل تامل خواهد داشت؛ شاید از همین رو باشد که معاون دانشجویی این پردیس نیز ضمن تایید فرسوده بودن تاسیسات خوابگاهی،

اعتراض دانشجویان پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران

می‌گوید: برخی اظهارات دانشجویان در مورد کمبود امکانات درخوابگاه‌های پردیس به حق است، چرا که اکثراین خوابگاه‌ها به دلیل قدمت زیاد فرسوده هستند و باید نوسازی شوند. نبود امکانات در بهداری دانشگاه و از سوی دیگر فرسودگی تاسیسات خوابگاه‌ها باید به صورت فوری مورد بررسی قرار گیرد تا دیگر شاهد چنین حوادثی نباشیم.

اما در حالی که حضور نیافتن رئیس دانشگاه تهران در پردیس کشاورزی و منابع طبیعی این دانشگاه پس از بروز حادثه‌ای تا این اندازه عجیب و دردناک و حتی دریغ ورزیدن وی از صدور پیام تسلیت، موجبات ناراحتی دانشجویان را فراهم آورده است، خبر می‌رسد که وزیر علوم این حادثه را به خانواده مرحوم و جامعه دانشگاهی تسلیت گفته است تا هر چند با تاخیر زیاد، سرانجام اتفاقی رخ دهد که حکایت از توجه مسئولان به مشکلات مجموعه تحت امر بوده ولو در حد صدور پیام است.

در پیام تسلیت رضا فرجی دانا، وزیر علوم، تحقیقات و فناوری که ساعاتی پیش روی خروجی یک خبرگزاری قرار گرفت، آمده است: "ضایعه اسفناک از دست دادن دانشجوی عزیزمان، شادروان مرحوم «کوروش صوفیه» موجب تاسف و تالم اینجانب گردید؛ این مولمه را به جامعه علمی و دانشگاهی کشور به ویژه خانواده محترم و معزای آن عزیز تسلیت گفته و برای آن مرحوم غفران الهی و برای بازماندگان صبرجزیل مسالت می‌نمایم."

گفتنی است، پیکر مرحوم «کوروش صوفیه»، دانشجوی کارشناسی ارشد رشته دام پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، روز گذشته (جمعه) پس از تشییع، به سنندج منتقل شد تا در دیار خود به خاک سپرده شود.

 /تابناک

سه زن پس از تحمل سی سال اسارت و بردگی در لندن آزاد شدند                              

به گزارش باشگاه خبرنگاران، یکی از آنها یک زن 69 ساله مالزیایی، دیگری یک ایرلندی 57 ساله و همچنین یک بریتانیایی سی ساله است.
 
کوین هایلند، رییس بخش مربوط به قاچاق انسان در اداره پلیس لندن با بیان این که در بخش خود با موارد زیادی از جمله برده داری و کار اجباری مواجه بوده گفت: "ما مواردی را دیده بودیم که افرادی کسانی را به مدت ده سال در حبس نگه داشته بودند اما هرگز موردی در این ابعاد ندیده بودیم.”
 
بنابر گزارشها، آزادی آنها مدیون تلاش یک انجمن خیریه بریتانیایی است.
 
یکی از این سه زن پس از تماس با این انجمن به آنها اظهار داشته که از سی سال پیش در حبس به سر می برد.
 
آنیتا پرم، پایه گذار این انجمن با شجاعانه توصیف کردن اقدام این زن می گوید: "این که او تلفن را برداشته و با ما تماس گرفته، اقدام بسیار شجاعانه ای است زیرا در چنین شرایطی افراد معمولا حتی به بردگی هم عادت می کنند.

کار آنها واقعا شجاعانه بوده یعنی همان چیزی که ما انتظارش را داشتیم. آنها در شرایط بسیار سختی در حبس به سر برده اند. واقعا وحشتناک است که سی سال از عمرتان را در حالت کسی که ربوده شده و سپس حبس شده بگذرانید.”
 
یک زوج 67 ساله در این رابطه بازداشت شده و سپس با قید وثیقه تا ماه ژانویه آزاد شدند.
 
تحقیقات پلیس در این زمینه ادامه دارد.

 /باشگاه خبرنگاران